De wereld van de geestelijke gezondheid is mij zowel professioneel als persoonlijk vertrouwd. Vanuit mijn eigen familie-ervaring binnen de GGZ weet ik hoe diep de impact van psychisch lijden kan reiken — en tegelijk hoeveel veerkracht en wijsheid er schuilgaat in mensen en hun omgeving. Die ervaring vormt een stille grondtoon in alles wat ik doe: menselijkheid eerst, altijd.

Vijftien jaar lang werkte ik binnen de GGZ als verpleegkundige en coach, met mensen van alle leeftijden en achtergronden. In die jaren heb ik de zorg in haar volle breedte leren kennen — van crisisinterventie tot langdurige begeleiding, van gesloten afdelingen tot ambulante teams. Ik leerde daar hoe wezenlijk aanwezigheid is: écht luisteren, zonder oordeel, en samen ontdekken wat er wíl ontstaan.

Naast mijn werk als coach vervulde ik een bestuurs-rol binnen MIND Ypsilon, waar ik als voorzitter bijdroeg aan het versterken van de stem van familieleden en naasten in de GGZ. Vanuit die positie hielp ik mee aan de transformatie naar een breder perspectief op herstel en samenwerking binnen de geestelijke gezondheidszorg.

Al deze ervaringen — persoonlijk, professioneel en bestuurlijk — hebben mijn kijk gevormd op mens en organisatie. Ik geloof dat groei niet begint bij methodiek of beleid, maar bij aanwezigheid, vertrouwen en verbinding. In mijn werk nodig ik mensen uit om los te laten wat niet meer klopt, en om te creëren vanuit wie ze werkelijk zijn. Dat ik dat mag doen daar voel ik diepe dankbaarheid voor.